مقدمه
در دنیای ورزش، حفظ یکپارچگی (Integrity) و بازی جوانمردانه (Fair play) از اهمیت بالایی برخوردار است. این امر به ویژه در مورد اقدامات ضد دوپینگ صادق است، جایی که هدف، تضمین یک شرایط مساوی و عادلانه برای همه ورزشکاران است. با این حال، نگرانی فزایندهای در مورد مفهوم مسئولیت مطلق (Strict Liability) در پروندههای ضد دوپینگ وجود دارد. مسئولیت مطلق ورزشکاران را در قبال وجود مواد ممنوعه در بدن خود، صرف نظر از قصد یا دانش، مسئول میداند. در حالی که هدف پشت این اصل جلوگیری از دوپینگ است، سؤالاتی در مورد عادلانه بودن و مجازات احتمالی ورزشکاران بیگناه ایجاد کرده است.
در این نوشته به بررسی موضوع مسئولیت مطلق در مبارزه با دوپینگ و بررسی تاثیر آن بر ورزشکاران و نیز به بررسی موارد واقعی و چالشهای پیش روی ورزشکاران در اثبات بیگناهی خود خواهیم پرداخت. علاوه بر این، در مورد نیاز به یک رویکرد متعادلتر که از حقوق و شهرت ورزشکاران و در عین حال حفظ یکپارچگی ورزش محافظت کند، بحث خواهیم کرد.
اصل مسئولیت مطلق
مطابق ماده ۲ از مقررات ضد دوپینگ، این وظیفه شخصی ورزشکاران است که اطمینان حاصل کنند که ماده ممنوعه وارد بدن آنها نمیشود. ورزشکاران، مسئول هر گونه ماده ممنوعه یا متابولیتها یا نشانگرهای آن هستند که در نمونههای آنها وجود دارد.